A new place

Langzaam shokte er twee tijgers naast elkaar verder over de harde ondergrond. Eén sneeuwitte, en één vuurrode, maar allebij zwart aan de binnenkant. Samen waren ze opzoek naar een nieuw gebied voor hun Pride, The Mauaji Pride. Lakota, de vuurrode tijger, als Alpha. Shea, de sneeuwwitte tijger als Deputy. Ze waren verslagen door The HardSpirit en The Everyal Pride in een gevecht om het regenwoud. Ze hadden een zware tijd gehad, veel verloren, maar ze waren opweg naar een comeback. Veel leden waren er niet meer, maar ze moesten door, door tot ze een plek hadden gevonden waar ze met hun Pride plaats konden nemen.
De gedachten van Shea gingen langzaam terug naar vroegere tijden, tijden waarover haar ouders haar hadden vertelt toen ze nog klein was, en in een andere Pride zat. Vr0eger zat ze in de Pride van haar zus, Yoshi. Het was een goede Pride, wat dus totaal niet voor Shea was weggelegd. Haar ouders waren daar vroeger de alpha, totdat ze overleedden en iemand de Pride moest overnemen. In eerste instantie zou Shea dat zijn, zij was immers de oudste, maar ze weigerde. Ze wou niet de alpha van een goede Pride zijn. Shea verliet de roedel en kwam bij de Mauaji Pride, waar ze goed bevriend raakte met de alpha en later Deputy werd.
Shea schaamde zich voor haar ouders, en dan vooral voor hun geschiedenis. Enig andere tijger zou er trots op zijn dat hun ouders zulke geweldige dingen hadden gedaan, maar Shea niet. Haar ouders waren tegen Nasor geweest, de vader van Lakota en de alpha van de geweldige BlackWinged Pride. Ze hadden een opstand gepland tegen Nasor, waarna de Pride viel. Ooit heersde de BlackWinged Pride over alles, dat leek Shea geweldig, dat wou ze ook berijken met The Mauaji Pride, maar daar was Lakota het niet mee eens. En de wil van de Alpha is wet, tenminste, voor nu. Ze aasde erop om de BlackWinged Pride opnieuw op te zetten, maar dat waren nu alleen nog maar gedachten. Eerst moest alles goed uitgewerkt worden, in haar hoofd. Tot dan zou ze als nietige Deputy aan de zijde van Lakota moeten staan.
Nog steeds liepen de twee tijgers zweigend voort, ze hadden een doel, maar wisten niet precies waar die was. Ze zouden hoe dan ook de Pride opnieuw starten, maar eerst was er een plek nodig waar ze zich konden vestigen.
Zomaar uit het niets rees er een groot, stenen gebouw uit de verte voor hun ogen. Het was een grote stenen tempel, groot genoeg om er wel 4 Prides in kwijt te kunnen. Met een ruk stond Shea stil en keek ze met grote ogen naar het grote stenen bouwwerk, dit was perfect voor de roedel. Snel richte ze een blik op de tijger naast haar, Lakota keek ook naar het stenen gebouw. Shea wachtte niet op goedkeuring van haar Alpha, maar ze rende als een speer naar de grootte stenen trap die naar boven leidde. Licht aarzelend onderzocht ze de tempel op geuren van een andere Pride, maar die waren er niet. Even keek Shea weer achterom, "Ik neem aan dat dit de perfecte plek is voor de Mauaji Pride?" Klonken de kille woorden van Shea tegen haar Alpha. Dit keer wachtte ze wel op toestemming van haar Alpha.

Lakota's spieren voelden stijf terwijl ze langzaam voortbewoog. Ze voelde zich vernederd door de nederlaag om gebiedsuitbreiding die zich nog niet zo lang geleden had afgespeeld. Ze waren verbannen naar het moeras, waar ze maar een paar dagen hadden doorgebracht. Ergens voelde Lakota dat ze toch iets bereikt had: ze had haar eigen gebied gekregen. Maar het gebied was niet bruikbaar. Prooi was er nauwelijks, evenals water en een goede, droge schuilplaats. Nu waagden de Alpha samen met haar Deputy zich buiten het moeras om een betere schuilplaats te vinden om de uitgedunde Pride in onder te brengen. Lakota hield haar hoofd hoog om eventuele dieren te laten zien dat ze nog niet had opgegeven. Ze was sterk, ze ging door. Met een nieuw onderkomen voor de Mauaji Pride zou de Pride snel aansterken, waarna ze een nieuwe aanval voor gebiedsuitbreiding zouden kunnen voorbereiden. Het zou prettig zijn als ze goede jachtgronden hadden voor zichzelf, niet om te delen met andere Prides. Daarna kon ze verder gaan. Het ging haar nu niet meer om macht, wat haar vader Nasor wel altijd op had gezind. Lakota wilde de macht hebben over een overzichtelijke groep tijgers, en haar eigen Pride was genoeg voor haar, al hoewel er nu bijna geen tijger was om te commanderen. Ze behield liever de macht over een kleinere groep tijgers dan de macht verliezen over een grote groep tijgers.
Plotseling bedekte een grote schaduw de zon, wat Lakota geïrriteerd deed opkijken. Voor de twee tijgers stond een gigantisch bouwwerk van stenen, perfect voor haar Pride. Lakota keek hebberig naar boven. Dit wilde ze hebben, dit was wat haar Pride nodig had om aan te sterken. Ze voelde hoe Shea, haar Deputy, naar het gebouw toe wilde renden om hem in te nemen. Een zwak wantrouwig gevoel bekroop Lakota toen de witte tijger naar het gebouw toe rende zonder enige aanwijzing van haar Alpha. Het leek alsof Shea nu ineens bepaalde wat de Pride nodig had, al had ze wel gelijk. "Ik neem aan dat dit de perfecte plek is voor de Mauaji Pride?" klonk Shea's stem. Lakota negeerde haar gemene stem en liep met een arrogante blik in haar ogen op de Deputy af. "Dat bepaal ik wel." gromde ze dreigend, voor ze he gebouw van dichtbij in zich op nam. Grote, zware stenen waren van groot naar klein opgestapeld, en midden in was een trap vrijgelaten die naar een overdekt gedeelde bovenop de stenen leidde. Dat zou haar plaats worden, dat stond vast. De andere leeuwen konden verblijven in de gleuven die aan de onderkant van het bouwwerk waren gecreëerd door het afbrokkelen van de stenen. Shea mocht zelf weten waar ze lag, maar ze had niet veel andere keuzes om te liggen. Lakota sprong op de onderste tree van het bouwwerk en voelde hoe losse steentjes onder haar poten protesteerden onder de druk die jarenlang niet was uitgeoefend op ze. Lakota vond het veilig genoeg, en liep ongedeerd verder naar boven. Vanaf haar nieuwe verblijfsplaats overzag Lakota haar nieuwe gebied. Ze zag hoe hoog ze zat toen Shea niet meer als een wit hoopje vacht beneden aan het bouwwerk zat. Het nieuwe onderkomen gaf uitzicht op het moeras, dat ver links van het bouwwerk lag. Lakota vervloekte het zachtjes en keek verder. Een groot grasveld lag tegenover het onderkomen en Lakota zag er vage vormen van prooi rondhuppelen. Alleen scherpe ogen zagen dat het regenwoud achter het bos dat aan het grasveld randde lag. Van rechts en van achter werd het bouwwerk omgeven door een dik bladerbos. Tevreden keurde Lakota het nieuwe onderkomen. "Welkom thuis!" riep ze naar Shea.

{Afgeraffeld einde ^^}

Bedust keek Shea naar lakota die druk bezig was met het inspecteren van het gebouw. "Dat bepaal ik wel." had ze tegen haar gezegd. Shea had er niet op gereageerd, terwijl ze dat diep van binnen eigenlijk wel wilde doen. Weetje wel tegen wie je het hebt!? zou de dan terug schreeuwen, waarschijnlijk zou het uidraaien op een gevecht, die Shea natuurlijk zou winnen. Maar ze hieldt zich in, voor haarzelf, voor de blackwinged Pride. Misschien zou ze Lakota later nog wel eens nodig moeten hebben bij haar plannen.

Weer keek Shea naar Lakota die haar stem over de bomen liet schallen, "Welkom thuis!" Klonk het. Lakota stond bovenaan de trap. Alsof ze de koninging is, dacht Shea. Waarschijnlijk zou de bovenste tempel de slaapplek van Lakota worden en moesten zij en de andere pride leden in de armoedige greppels moeten overnachten. De pride leden boeide haar niet, maar zíj, zij had toch wel iets beters verdiend. "Ik neem aan dat ik de overige prideleden zal moeten halen?" Dit keer klonk haar stem wel beleefd, ze had zelfs een beleefde knik in de richting van Lakota gegeven. Maar schone schijn bedriegd.

-Sorry voor kortheid.

"Ik neem aan dat ik de overige prideleden zal moeten halen?" klonk het van ver beneden haar. Lakota keek neer op haar Deputy, een grimmige lach op haar gezicht. "Natuurlijk," gromde ze terwijl ze haar staart om haar voorpoten sloeg. Het liefst had ze ervoor gezorgd dat Shea hier zou blijven, want Lakota had iemand nodig om nieuwe aanvalsstrategieën mee door te nemen. Nu ze een onderkomen hadden gevonden, zou de Pride snel aansterken, en zouden ze snel in staat zijn een nieuwe aanval voor te bereiden tot poging voor meer gebied. Ze zou opnieuw proberen het regenwoud te claimen, maar verder zou ze niet gaan. De Mauaji Pride zou snel genoeg meer leden hebben dan de Hard Spirit Pride of de Everyal Pride, en als ze ze een voor een kon uitschakelen, was het haar gebied. Ze hoefde geen ultieme macht te hebben zoals haar vader Nasor had met de Black Winged Pride, maar iets meer gebied om over te heersen zou toch wel fijn voelen.
Aan de voet van de tempel zat de witte tijger nog steeds zonder dat ze iets had uitgevoerd. Eigenlijk wilde Lakota haar op haar plek zetten door arrogant te laten zien wie haar leider nou eigenlijk was en wie haar in de Mauaji Pride had toegelaten, maar voor deze ene keer hield ze zich in. Shea moest vast ook aan het denken zijn over gebiedsuitbreiding, en misschien zat ze nog in over de nederlaag van een paar dagen geleden. Opeens schoot Lakota iets te binnen. "Shea, als je alle leden hebt gehaald, zorg dan dat ze zich onder aan de tempel verzamelen. Ik wil een bijeenkomst." Na deze woorden liet ze zich plotseling uitgeput op de stenen vloer vallen. De stenen voelden warm en knus aan, en aangezien Shea nog lang niet terug zou komen met de andere Prideleden, kon ze wel even een dutje doen. Tevreden sloot ze haar ogen en viel in een diepe slaap.

{Same here... Geef wiskunde de schuld. Maar ik vind deze korte posts ook wel lekker schrijven, eigenlijk }
[Lakota uit]

Een grimmig lachje speelde zich om de lippen van de tijgerin, "Natuurlijk," gromde ze. Ze sloeg haar staart tussen haar poten en keek arrogant naar beneden, neer op Shea. Shea liep wat dichter naar de trap. Deze tijger zou niet met zich laten sollen, nee, dat gebeurde niet. Koppig ging ze voor de trap zitten en keek ze naar boven, tegen de kop van Lakota aan. Shea was vastbesloten om haar gedachten bij Lakota te houden, dit leek echter makkelijker gedacht dan gedaan. In een mum van tijd gingen haar gedachten weer terug naar het gevecht van een paar nachten geleden.
Het was donker, de donkere wolken verborgen het licht van de maan, waardoor het moeras een onheilspellende, donkere kleur had. Alles leek onheilspellend, van de tijgers die doorweekt en vies tegenover elkaar stond, tot de bliksemschichten die door de hemel flitsten. "Aanvallen," schreeuwde een tijger van de overige prides. Meteen kwamen alle tijgers in bewegeging. Haar vloog in het rond, bloed spoot uit de wonden, nagels scheurde over de huiden van tijger. Maar het ergst waren toch de kreten, de onheilspellende kreten. Kreten van pijn, of van fictorie. Een donker gekleurde tijger besprong Shea van de zijkant. In een reflects stoote Shea een groote grouw uit en liet ze haar nagels over de vacht gaan. Een bloederig litteken bleef over. De tijger vluchtte weg, maar al snel was er een volgende die op haar rug zat.
Shea keerde weer terug naar de werkelijkheid toen Lakota besloot te spreken. "Shea, als je alle leden hebt gehaald, zorg dan dat ze zich onder aan de tempel verzamelen. Ik wil een bijeenkomst." Shea knikte en draaide zich om. Sierlijk liep ze met grote stappen weg, klaar om de leden te halen voor een belangrijke gebeurtenis. Binnenkort zou ze eigen baas zijn, voor zichzelf zorgen en doen wat ze zelf wilde.